Jeszcze tydzień a nastąpi wielki oczekiwany przez wiernych katolików dzień. To już za tydzień w Niedzielę, obchodzimy pamiątkę Zmartwychstania Jezusa Chrystusa...  Już minęło 30 dni od rozpoczęcia okresu wielkiego Postu, poprzedzający fakt posypania głów popiołem, miał nam przypomnieć że "musimy od siebie wymagać..."   przyjęte postanowienia, umartwienia  miały zmienić nasze życie, nasze postepowanie... Praca przede wszystkim praca nad sobą....Bóg nie pragnie śmierci grzesznika, pragnie by się nawrócił i miał życie wieczne, czy i jak my w tym okresie Wielkiego Postu nawróciliśmy się? Czy faktcznie, Bóg u nas jest na pierwszym miejscu, czy zbliżyliśmy sie do Niego? a może wręcz przeciwnie, stał się dla nas czymś odległym?  Często uważamy, że Bóg jest za blisko człowieka. Stał się człowiekiem, żeby "ukazać mu dobre czyny pochodzące od Ojca". Często obawiamy się takiej bliskości. Myślimy nawet, że to bluźniercza bliskość. Wolimy Boga dalekiego. Może być nawet groźny, byle daleko od naszego życia. Obiecujemy Mu, że będziemy pobożni, że się nawrócimy, byle się do nas za bardzo nie zbliżył. Ale Bóg jest miłością, a prawdziwa miłość dzieli życie z tymi których kocha. I nie tylko życie, lecz także śmierć.Warto w tym ostatnim tygodniu WIelkiego Postu, zastanowić sie co udało nam się zmienić? a może jeszcze uda nam sie kilka rzeczy z Bożą pomocą naprawić  naszym życiu?

Jezu Ufam Tobie...