"Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga"(Mk 16,19)

           --- w górze, nad nami... ?

W pierwszym czytaniu na dziś jest "Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu"(Dz 1,9)...   często w czasie modlitwy wznoszę oczy ku górze. I nie tylko ja. Prawie wszyscy tak robią. Może to za przykładem samego Jezusa, bo np. przed rozmnożeniem chleba też modlił się spojrzawszy w niebo "A on wziął te pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo i odmówił nad nimi błogosławieństwo" (Łk 9,16)

 Nie wiem, może dusza sama unosi modlitwę ku Bogu a oczy jakby przyciągane Bożym magnesem podążają w tym kierunku... Ksiądz dziś na kazaniu podkreślał, że niebo to nie jest konkretne miejsce, ale STAN szczęśliwości duszy... Mówił, że jeśli dusza doświadcza obecności Jezusa np. zaraz po przyjęciu Jezusa w Komunii św - gdy człowiek jest żywym tabernakulum - to przeżywa ten STAN czyli NIEBO już tu na ziemi... i że trwa to około 7 min... i żeby tego nie przegapić...

Słowa księdza zrobiły na mnie wielkie wrażenie. Przyjmując Komunię i modląc się bezpośrednio po przyjęciu, pragnęłam bardzo doświadczyć obecności Jezusa i poczuć niebo w sobie. Czy poczułam ? - nie wiem - ale była w moim sercu radość... i tak lekko, fajnie... ile ja w tym czasie wyszeptałam Jezusowi !!... nawet nie pamiętam o czym Mu mówiłam. Wracając z kościoła aż chciałam wszystkich uściskać na ulicy... skończyło się jednak na uśmiechu i pozdrowieniach. Ale wróciwszy do domu puściłam już wodze mojej radości - były uściski i buziaki miłe słowa i w ogóle super fajnie. Nadal jest... oby nic nie zakłóciło tego radosnego stanu...

Panie Jezu, dziękuję Tobie, że przyszedłeś do mojego serca.