"W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu Judy"(Łk 1,39)

       --- jak reaguję..?

-czy biegnę z pomocą bez względu na okoliczności - podobnie jak Maryja przez góry do Anny..

-czy ociągam się.. idę, ale z musu - bo tak należy.. albo - bo co sobie o mnie pomyślą, gdy nie pójdę..

-czy sama się usprawiedliwiam (np. pada, zmęczona jestem..) - i odpuszczam sobie tę pomoc.. ??

Gdy spojrzę na ostanie kilka dni, to może raz czy dwa pobiegłam spontanicznie od razu tak jak stałam..

ale były i czyny wykonane niechętnie z musu.. a także zaniechanie z pełną świadomością, bo coś tam... 

Wybierając imię Maria do bierzmowania miałam pragnienie naśladowania Maryi.. Nadal pragnę tego..

Ale codzienność pokazuje, jak bardzo jestem słaba, ile egoizmu we mnie..