"I powątpiewali o Nim" (Mk 1,3)

              --- a nie szarzyzna

 nie w kółko rozmyślać, że mam wątpliwości.. że coś nie tak z moją wiarą..

wpadam wtedy w taką szarą monotonię narzekania na moje niedowiarstwo..

wątpliwości będę miała zawsze.. one świadczą o wielkości Boga, że rozum nie pojmie Go nigdy

więc nie wgłębiać się w te wątpliwości - niech będą wyrazem pokory wobec wielkości Boga! 

chcę pielęgnować radość, jaką daje mi wiara.. chciałabym tak wierzyć radośnie i mieć w sercu taką świeżość wiary, żeby z miłości do Jezusa czynić rzeczy nieprawdopodobne po ludzku.. przerastające to wszystko, co teraz czynię.. i nigdy nie dopuścić, żeby wiara szarzała w moim sercu.. powszedniała mi..