"Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego" (Łk 1,37)

       --- Słowo zwiastujące mi

że jest Bóg Wszechmogący

że jeśli będę blisko Niego - nie będę z tym wszystkim sama

że z Nim pokonam lęk.. i strach już nie będzie paraliżował

że nie muszę tak przerażająco zamartwiać się na zapas 

bo przecież ON JEST

nie jestem sama, nie muszę się bać

Jezu, chcę być blisko Ciebie.

Czytam SŁOWO o Zwiastowaniu na jutro.. a myśl tkwi jeszcze w tym, co było dziś.. i raptem zaskoczenie - ONO działo się już w moim dziś!.. Wprawdzie od rana było trudno ale jakoś brnęłam.. Po południu wymiękłam zupełnie, że tylko siąść i płakać.. - i tak właśnie zrobiłam dobijając się jeszcze Bolesną Częścią Różańca -.. A tu wieczór jakby pełen słońca - najpierw uśmiech i ciepłe słowo od kogoś ważnego dla mnie (zupełna niespodzianka!).. Ale to jeszcze nic - przede wszystkim udało się ruszyć i skończyć to, co obiecałam na początku Adwentu.. nie wierzyłam że cokolwiek mi się uda zrobić.. bezradność wpychała mnie w mega doła.. Jednak Panu Bogu wystarczyła niecała godzina, by posłużywszy się mną DOKONAĆ NIEMOŻLIWEGO - zmachałam się porządnie gnając co sił w nogach, by zdążyć przed zamknięciem, ale za to wracałam jak na skrzydłach ciesząc się na myśl, że ktoś uśmiechnie się radośnie.. Myślę, że -Ten Który Wszystko Może- też uśmiechniętym spojrzeniem odprowadzał mnie do domu....     ON naprawdę wszystko może - tylko czeka, abym pozwoliła MU działać w moim życiu.