„A myśmy poznali miłość Bożą ku nam i zawierzyliśmy jej. Bóg jest miłością – kto trwa w miłości, w Bogu trwa, a Bóg w nim.“ (1 J 4,16)

 

Drugie zdanie tego fragmentu biblijnego powinno według mnie zakończyć się "radosnym wykrzyknikiem", bo obwieszcza upragnione objawienie się Bożej miłości w człowieku – jako rezultatu świadomego rozpoznania i zaufania jej przez niego. To z kolei wzbudza w nim własną, odwzajemniającą się miłość, którą kieruje do Boga oraz Jego darów i dzieł.

Poprzez miłość dochodzi więc do pulsującego radością i życiem połączenia Stwórcy z Jego obdarzonym wolną wolą stworzeniem – tak długo, jak ono w niej trwa, tak długo, jak ją rozpoznaje i jej zawierza.

Bo Bóg trwa w niej zawsze. Bo Bóg jest miłością!