"I mówili między sobą ludzie bojący się Boga, a Pan uważał i to posłyszał. Zapisano to w Księdze Wspomnień przed Nim dla dobra bojących się Pana i czczących Jego imię"

(Malachiasza 3,16)

A więc tak odbywa się przenoszenie dobra w wieczność ... Każde zostanie zapisane w pamięci Bożej, razem z imieniem człowieka, z którego wyszło. Żeby jednak to było możliwe musi ono zaistnieć miedzy ludżmi, bo wtedy uważny Bóg je słyszy.

Dobro zatrzymane w sobie samym jest nieme, niedostepne dla nikogo, nieobecne i niesłyszalne dla Boga. I chyba szybko umiera - zanim przyjdzie na świat. Podobnie jak nasze życie powstaje ono po to, żeby dążyc i dotrzeć do swojego celu. I to Bóg wyznacza im to powołanie, wprawia je w ruch oraz nadaje właściwy kierunek. Jeśli Mu na to pozwolę. Jeśli jestem świadoma i kocham.