Nie jesteś już niewolnikiem, lecz synem. Jeżeli zaś synem, to i dziedzicem z woli Bożej.

Bycie synem/córką to wzrost godności, poczucia własnej wartości, ale też wzrost odpowiedzialności. Skoro jestem dzieckiem samego Boga, to swoimi słowami, czynami pokazuję, jaki On jest. Nic dziwnego, że mnie wychowuje. Nikt nie chciałby mieć miernego dziedzica, tępego, leniwego, obojętnego na sprawy innych.

Czasem lepiej być niewolnikiem – nie trzeba wtedy brać odpowiedzialności za własne wybory. Można żyć, nie oglądając się na Boga..

Trudno jest zmienić w sobie mentalność niewolnika, bo najtrudniej uwierzyć w to, że jest się bezinteresownie kochanym, akceptowanym, chcianym...