A mówił zupełnie otwarcie te słowa. Wtedy Piotr wziął Go na bok i zaczął Go upominać.

Czemu Piotr wziął Jezusa na bok, by upominać Go z dala od uczniów?

Czy była w tym tak wielka pycha, że uznał się za kogoś lepszego, mądrzejszego niż On i nie chciał Go „poniżyć” w oczach pozostałych osób?

Czy było w tym raczej przeczucie niewłaściwości tego, co miał zamiar czynić? To, czego słuszności nie jesteśmy pewni, nie czynimy chętnie publicznie, przy innych ludziach.

Jezus mówił otwarcie, Piotr wziął Go na bok, by mówić w ukryciu.

Jakie słowa ja wypowiadam otwarcie, a jakie w ukryciu? Czy mam odwagę mówić otwarcie rzeczy, które trudno słuchać i przyjmować?

Jak przyjmuję słowa, z którymi się nie zgadzam, których treść jest mi niewygodna, bo burzy mój spokój i zadowolenie z siebie? Łatwo je odrzucić, trudniej się nad nimi zastanowić w milczeniu i pozwolić, by czas pokazał, czy jest w nich prawda czy fałsz.