Błogosławiony człowiek, który nie idzie za radą występnych, nie wchodzi na drogę grzeszników

i nie zasiada w gronie szyderców.

Lecz w prawie Pańskim upodobał sobie i rozmyśla nad nim dniem i nocą.

Im więcej rozmyślam nad Twoimi słowami, im częściej sięgam do Pisma świętego, do słów mistyków, osób, które swoje życie oparły na Panu, tym łatwiej umiem dostrzec drogę grzeszników. Łatwiej mi też na nią nie wchodzić, łatwiej nie posłuchać tego, kto bezbożnie radzi. Umiem powiedzieć „nie” złu, który wyszydza i kpi z każdego słabszego, biedniejszego, mniej ważnego w oczach świata.

Ale tylko Słowo Boga może mi w tym dopomóc. Tylko Ono może być moim oparciem i drogowskazem.

Nie dziwi mnie, że mało kto rozmyśla nad Bożym Słowem, nad Bożymi przykazaniami. Bo one burzą spokój, zmuszają do zmiany myślenia, postępowania. A to nie jest przyjemne, bo burzy fałszywy obraz samego siebie, jaki każdy człowiek sobie tworzy. Zmusza do dostrzeżenia własnej słabości, grzechu, ale i każe zastanowić się i uznać własne piękno i dobro.