Zauważyłem, że mamy teraz czas, gdy coraz głośniejsi są w Kościele (nie tylko w Polsce) ludzie, którym bliskie są słowa Jezusa z dzisiejszej perykopy ewangelijnej: "Nie sądźcie, że przyszedłem pokój przynieść na ziemię. Nie przyszedłem przynieść pokoju, ale miecz. Bo przyszedłem poróżnić syna z jego ojcem, córkę z matką, synową z teściową; i będą nieprzyjaciółmi człowieka jego domownicy". W ich rozumieniu oznaczają one używanie "miecza" jako narzędzia w budowaniu Kościoła, a może nawet w głoszeniu Dobrej Nowiny o zbawieniu. Nie jest to idea nowa. Co jakiś czas powraca i znajduje w Kościele zwolenników. Mnożą oni konflikty, gdzie się da. Obrażają, osądzają i poniżają ludzi. Wprowadzają podziały na "swoich" i "obcych". Traktują chrześcijaństwo jak polityczną ideologię, w imię której chcą zbudować na ziemi "królestwo Boże". Gotowi są zniszczyć każdego, kto nie uzna ich wyższości nad sobą. Uważają się za posiadaczy prawdy. Uważają, że mają prawo decydować, kto jest godny objawienia mu prawdy, a kto nie. W dodatku widzą siebie jako wielkich męczenników słusznej sprawy. I tak każą się innym postrzegać. A kto się nie chce dostosować - ten zdrajca i wróg. A kto wspomina coś o miłości i dialogu, ten zaprzaniec. "Chrystus kazał nawracać, a nie dialogować!" - wołają. Zapominają, że Jezus głosił Ewangelię przede wszystkim rozmawiając z ludźmi. I nikogo nie potępiał.

Myślę, że dobrze by było, aby ci ludzie przypomnieli sobie inne zdanie o mieczu wygłoszone przez Jezusa. Brzmi ono: "Schowaj miecz swój do pochwy, bo wszyscy, którzy za miecz chwytają, od miecza giną". Obydwie wypowiedzi o mieczu zapisał ten sam ewangelista. Św. Mateusz.