Co będzie dalej z arcybiskupem Wielgusem? Czy w zaistniałej sytuacji powinien zrezygnować? Komu na tym może zależeć? O kim mówił w swym radiowym oświadczeniu? Jak szybko udowodnić, że Gazeta Polska minęła się z prawdą? Dlaczego zdecydowała się zaatakować nowego metropolitę warszawskiego? Z tekstu GP wynika raczej, że oparty jest na zasłyszanych opiniach, a nie na dokumentach.  

O tym, że bp Wielgus może mieć problemy z przeszłością usłyszałem tego samego dnia, w którym jego nazwisko media podały wśród kandydatów na następcę kard. Glempa. Później wielokrotnie słyszałem najróżniejsze plotki na temat zawartości jego teczki. Ich liczba była niepokojąca.

Kiedy jednak ogłoszono nomiancję odetchnąłem z ulgą. Uznałem, że pogłoski były fałszywe. Chociaż przeczuwałem, że ktoś zechce po nie sięgnąć.  Nie sądziłem jednak, że nastąpi to tak szybko. Liczyłem raczej na kilka miesięcy.

Martwię się. Martwię się co będzie, gdy się okaże, że abp Wielgus rozmawiał z esbekami za wiedzą swych przełożonych i nie tylko nikomu nie zaszkodził, ale wręcz utrzymując kontakty z SB osiągał wiele rzeczy niezbędnych Kościołowi. Kto wtedy zdoła z niego zmyć błoto, którym został obrzucony? Czy Gazeta Polska przyzna się do błędu i jakoś spróbuje zadośćuczynić? Buńczuczna postawa, jaką prezentują jej dziennikarze w mediach raczej czegoś takiego nie zapowiada.

 Martwię się też, co będzie, jeśli - nie daj Boże - to, o czym napisała GP okaże się choćby w części prawdą. Jak wtedy będzie się uzasadniać papieską decyzję?

 Niezależnie od dalszego rozwoju wydarzeń, zawsze poważną szkodę ponosi Kościół. Nie instytucja, lecz wspólnota wiernych.

I wciąż powracające do mnie pytanie: czego w tej sytuacji oczekuje od nas wszystkich, polskich katolików, Pan Jezus? Jesteśmy najwyraźniej w chwili kolejnej próby. Z tego ma coś wyniknąć. I na pewno nie ma to być coś złego. Do czego Chrystus przygotowuje swój Kościół przez takie sytuacje?