"Nie każdy, który Mi mówi: Panie, Panie, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto czyni wolę mojego Ojca" (Mt 15,21)

           --- słowa to za mało

bo w słowach jest tylko chęć. Chodzi o to, by żyć na co dzień tym, w co wierzę.

         Wierzę, że Jezus jest Synem Bożym.

Wiarę pokazać życiem, a nie tylko mówić, że wierzę. Czynić to, w co wierzę. Czynić wiarę.    

Wierzyć nie tylko rozumem, ale i duszą, i ciałem - całą sobą wierzyć..

    Wiara powinna się odzwierciedlać w tym, co robię każdego dnia:

w relacjach z innymi - np. szczerze uśmiechem i gestem radować się ze szczęścia koleżanki (nie udawać że się cieszę)

w czynach - np. rzetelnie wykonać to co mam do zrobienia (nie odkładać, bo właśnie czekam, może dziś będzie On..)

w tym, jak się relaksuję, wypoczywam - np. żeby nie było to uprzykrzenie dla sąsiadów.. i ze szkodą dla zdrowia 

.. - żyć JEZUSEM - .. Wtedy się prawdziwie wierzy i prawdziwie kocha. To musi być piękne!.. Chciałabym tak.. 

Ale nie potrafię :( .. serce rwie się do Kogoś, kogo polubiłam.. tęskni za rozmową, czeka na uśmiech, na słowo..   

Tak powinno serce pragnąć Jezusa! Nie umiem sobie z tym poradzić. Przeraża mnie, że Jezus jest gdzieś dalej :(