"'Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki. Wierzysz w to?" (J 11,26)

--- czy wierzę?

Dziś zewsząd bombarduje mnie pytanie o wiarę. Najpierw Jezus pyta, czy wierzę, że rodzice i rodzeństwo żyją?

Ich życie codzienne na ziemi było świadectwem miłości i zawierzenia Bogu. W tym duchu mnie wychowywali...

A przecież - "kto wierzy we Mnie, nie umrze" - Czemu więc przyzwalam na chwile płaczu i rozpaczy?...

Św. Paweł pyta, czemu zamykam się na bliźniego? - Może być tak, że "Aniołom nie udzielam gościny" (por.Hbr 13,2)

Przeczytane dziś teksty stawiają pytajnik przy mojej odwadze: czy sprzeciwiam się egoizmowi? ..jak reaguję na

wykluczenie drugiego człowieka?.. czy jest we mnie gotowość na spotkanie z nim? ("Z Rio do Krakowa"- ks. Wł. L)  

Myślę o koleżance potraktowanej 'z kwitkiem'.. smsy bez odp. .. tel. których nie odbierałam.. - bo pali i piwo w kółko? 

Jaka moja wiara, skoro aż tyle tego!?.. Słowa Salci z dziś na blogu -" wierzę, czy aby na pewno?"- pasują do mnie!

              Jezu, przymnóż wiary, bym mogła jak Marta mówić

      "Tak Panie! ja mocno wierzę, żeś Ty jest Mesjasz, Syn Boży".