Jadwiga jest największą polski królową.

Za Jagiełłę wyszła dzięki radców namową,

zrobiła to dla chrystianizacji Litwy

oraz dla uniknięcia polsko krzyżackiej bitwy.

Jak anioł w myślach latała nad polki obszarem,

aby ostrzec naród przed niecnym diabelskich krzyżaków zamiarem.

Dyplomatycznym talentem odbiła spod krogulczych łap część Pomorza.

Dla chłopów w niedoli świeciła jak jasna i święta zorza.

Jadwiga klękała, co dzień do pacierza,

gdyż wiedziała, że tylko z Bogiem trafi, dokąd zmierza.

Chojna była dla każdego, kto ją o jałmużnę prosił,

wysłuchała każdego, kto o rozmowę ją prosił.

Życie bogobojne i dworskie prowadziła.

Smutno ludziom dziś i wtedy, że tak krótko żyła.

Po śmierci Akademii klejnoty ofiarowała,

gdyż przez całe życie szacunek do nauki miała.

/Maksymilian Korczyk kl. III C/