Już po...

Już po rehabilitacji. Nie bylismy na wirówce, bo było opóźnienie i nie zdążylibyśmy na ćwiczenia, a wydawało mi się że ważniejsze są niż kapiel rozluźniająca i masująca. Moglibysmy pójść po, ale Emilcia i tak się spóźniła do przedszkola, więc nie chcielismy ryzykować.

Na ćwiczniach jak zwykle super. Panie Agi pasują moim dzieciom. Aga ( ta od Stasia) jest raczej spokojna, dawno nie miała takich maluszków i na dodatek podoba się jej nasze imię.  Widać, że jej sprawia radośc spotkanie ze Stasinkiem. Natomiast pani Agnieszka to taki wir emocji. Emilka tam z nią szaleje. bawi się w najlepsze. Nawet nie wie, że ćwiczy. tu ją kolebie na piłce (  Emilka normalnie się boi ) a mózg i ręce ma zajęte np. skutaniem klocka o klocek i budzenia pani Agnieszki ze snu. Emilka w tym momencie zapomina, że ma się bać, bo jest skupiona na czymś innym. tych przykładów jest więcej  Wniosek jeden jest dobrze.

Już po

Juz po pierwszych zajęciach w przedszkolu. Twrwały co prawda tylko 2 godz,ale Emilci się podobało. Bałam się, że po rehabilitacji w porze swojego spania będzie zbyt zmęczona ale pani mówi,  że było ok.

W majtusiach lekko popuszczone wieć nie wiem czy w drodze do domu czy w przedszkolu. Jedno jest pewne był wrzask. Moje dziecko kocha małe misie. Musza byc specyficzne, nie za grube i małe. Taki tam był i ona koniecznie musi go zabrać. w samochodzie jak ją przywiózł Wojtek powiedziałą mi tylko jedno. Ona idzie jurto do przedszkola odzyskać swojego misia.  Zobaczymy jak to się skończy.