„...śpiewamy do Najświętszej Dziewicy «Witaj» – nauczyliśmy się tego wezwania od Archanioła. Nic bowiem wyższego, milszego ani mądrzejszego od tego słowa nikt spośród ludzi nie może znaleźć, aby pozdrowić Dziewicę. Dlatego też ośmielam się wielokrotnie wypowiedzieć te słowa niegodnymi wargami i pozdrowić nieskalaną Dziewicę.

Witaj, przeczysta Matko Syna współwiecznego Ojcu, najświętsze naczynie Ducha Świętego. Witaj, tronie noszący Króla chwały, na którego nie mogą podnieść oczu Cherubini. Witaj, Ty, która jesteś wyższa od zastępów niebieskich, bo w swym łonie objęłaś Tego, którego one ogarnąć nie mogą, i nosiłaś Tego, którego one nie są w stanie oglądać. Witaj, Ty, która jesteś pierwszym niebem ustanowionym przez Boga, w którym zamieszkało światło niezachodzące. Witaj, firmamencie, z którego powstało Słońce sprawiedliwości. Witaj, słońce niezachodzące, które oświetliło krańce ziemi. Witaj, najjaśniejszy księżycu, przez który zostały rozpędzone ciemności niewiary, a wprowadzone światło wiary. Witaj, wieloraki blasku licznych gwiazd. Witaj, Ty, przez którą otwierają się bramy niebios, a bramy piekieł i ich zawory skruszone. Witaj, Ty, która jesteś niebiańskim dźwigiem, porywającym nas, śmiertelników, na wysokości. Witaj, chmuro niosąca deszcz, który zrosił szerokie ziemie. Witaj, wietrze najczystszy, który ożywiasz wiernych. Witaj, tęczo, znaku przymierza Boga z ludźmi. (...)

Witaj, która rozwiązałaś przekleństwo praojca i pramatki Ewy. (...) Witaj, drzewo życia zasadzone pośrodku ogrodu, z którego wierni pożywają owoce na odpuszczenie grzechów. Witaj, bramo raju, która wprowadzasz wiernych, a odrzucasz niewiernych. Witaj, rolo nie zasiana, która wydała życiodajne kłosy”.