I my dziś jesteśmy przy Tobie, Pani, Pani - powtarzam - Bogarodzico Dziewico i serca swe zwracamy ku nadziei, jaką jesteś dla nas, ku najmocniejszej i najpewniejszej kotwicy. Oddajemy Ci umysł, serce, ciało, całych siebie, czcząc Cię w miarę swych sił psalmami, hymnami i pełnymi ducha pieśniami. Jeśli cześć oddawana innym sługom jest - jak nas uczy słowo Boże - dowodem miłości wspólnego Pana, to jak można nie dołożyć starania, by uczcić Ciebie, Matkę Pana? Jakże Cię nie uczcimy? Czy nie należy przenieść Jej nad życie, skoro dała nam życie? Wszak w ten sposób jeszcze lepiej okażemy miłość ku swemu Panu.

 

Kazanie I na Wniebowzięcie NMP