Ona, tak jak i wszyscy inni, przyszła na świat, aby wypełnić swe zadanie - misję; Jej łaska i chwała są nie dla Niej, ale dla Jej Stworzyciela; Jej została powierzona rola strażniczki Wcielenia; takie było zadanie powierzone Maryi: "Oto Panna pocznie i porodzi Syna, i nazwie Go imieniem Emanuel" (Iz 7, 14). Tak jak kiedyś na ziemi była strażniczką swego boskiego Dziecka, nosiła Go w swym łonie, zamykała w swoich objęciach, karmiła swoją piersią, tak teraz, aż po ostatni dzień Kościoła, chwała i cześć Jej oddawana, głoszą i określają prawdziwą wiarę wobec Jezusa - Boga i człowieka. Każdy kościół Jej dedykowany, każdy ołtarz, który powstał dzięki Jej błaganiom, każdy obraz, który Ją przedstawia, każda litania, każde Zdrowaś Maryjo wypowiadane na Jej cześć, powinno przypominać, że istnieje Ktoś, kto, chociaż był błogosławiony od początku wieków dla zbawienia grzeszników, "nie pogardził łonem Dziewicy". Dlatego jest Ona turris davidica, "Wieżą Dawidową", wysoką i silną obroną prawdziwego Króla Izraela, do której Kościół zwraca się w antyfonie jako do Tej, "która zniszczyła wszystkie herezje tego świata". 

źródło: 
"Z Maryją na co dzień - Rozważania na wszystkie dni roku" Wydawnictwo SALWATOR, Kraków 2000